Εθνική Αυτογνωσία η Επιτακτική Διερεύνηση
Η χώρα χρειάζεται επειγόντως να μάθει την αλήθεια για το Α’ εξάμηνο του 2015 και την πολιτική της αριστεροδεξιάς εθνολαϊκιστικής κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, που έφεραν τη χώρα στο χείλος του γκρεμού, στην έξοδο από το ευρώ και την ΕΕ. Ήδη έχουν περάσει 6 χρόνια από την εφιαλτική εκείνη περίοδο και πολλά παραμένουν ακόμα σε βαθύ σκοτάδι. Πρέπει να αναδυθούν στο φως της ημέρας.
Χρειάζεται να αποκαλυφτεί όση αλήθεια καταστεί δυνατό και να βγουν στην επιφάνεια γεγονότα που συγκαλύπτονταν τότε από καταιγισμό ολοκληρωτικής προπαγάνδας. Ως άσκηση υπέρτατης εθνικής ευθύνης και αυτογνωσίας, τη στιγμή μάλιστα που ο συριζαίικος λαϊκισμός προβάλλει ξανά με θρασύτητα, βυσσοδομεί, χυδαιολογεί και ζητάει και τα ρέστα.
Για να μην κινδυνεύσει ξανά η Δημοκρατία, οι θεσμοί της, η ένταξη της χώρας στο δυτικό σύστημα οικονομικών, πολιτικών και αμυντικών συμμαχιών, η γεωπολιτική της θέση, η ένταξή της στην ΕΕ και το ευρώ. Επιλογές ιστορικής σημασίας που διασφάλισαν και διασφαλίζουν την ευημερία και την ασφάλειά της.
«Η μεγαλύτερη τιμωρία είναι η αποκάλυψη της αλήθειας και ο μεγαλύτερος θώρακας για τη Δημοκρατία είναι ο ενημερωμένος πολίτης, η γνώση, η γνώση και η μνήμη», όπως λέει ο κ. Ευ. Βενιζέλος[i] .
Σε αντίθεση με την σύσταση της Προανακριτικής Επιτροπής για την σκευωρία της Novartis, η οποία έχει ήδη περαιώσει το έργο της και το λόγο έχει πια η Δικαιοσύνη, μολονότι η διαδικασία προχωράει με ρυθμούς χελώνας και δεν έχουν ακόμα αποκαλυφτεί τα πραγματικά ονόματα των υπό προστασία διαβόητων κουκουλοφόρων μαρτύρων πάνω στους οποίους στηρίχτηκε η σκευωρία, η κυβέρνηση της ΝΔ δεν φαίνεται να επείγεται για τη διερεύνηση των πεπραγμένων των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ κατά το ολέθριο για τη χώρα Α’ εξάμηνο του 2015. Δεν αποκλείεται να έχει ήδη αποφασίσει να παραπέμψει το θέμα στις ελληνικές καλένδες, μολονότι το αρνείται.
Αποτελεί, κατά την άποψή μου, τραγικό πολιτικό λάθος και απαράδεκτο στρουθοκαμηλισμό ο πολιτικός ενταφιασμός της περιόδου αυτής. Διότι, πρόκειται για μια από τις πιο σκοτεινές περιόδους στην πρόσφατη πολιτική ιστορία της χώρας, ιδιαίτερα στην περίοδο της Μεταπολίτευσης, από την άποψη πολιτικών αποφάσεων σχετικά με τη θέση της Ελλάδας στον κόσμο. Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, για το αν η Ελλάδα θα εξακολουθούσε να αποτελεί μέρος των δυτικών αμυντικών και πολιτικών συμμαχιών της, μέλος του ευρώ και της ΕΕ. Η ουσιαστική διερεύνηση της περιόδου αυτής, για να έρθουν στο φως όλες οι κρίσιμες πολιτικές αποφάσεις και να μάθουν οι πολίτες όσο μεγαλύτερο μέρος της αλήθειας είναι δυνατόν δια στόματος των ίδιων των πρωταγωνιστών του εφιαλτικού εκείνου δράματος, εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να έχει ποινικό χαρακτήρα. Διότι, οιαδήποτε αδικήματα διαπράχτηκαν τότε που ενδεχομένως θα μπορούσαν να συνεπιφέρουν και ποινικές ευθύνες προφανώς έχουν παραγραφεί. ΟΙ διαδικασίες θα είναι αποκλειστικά πολιτικές, διαδικασίες θεσμικές για την ανεύρεση της αλήθειας. Πρόκειται για στοιχειώδη άσκηση εθνικής αυτογνωσίας αλλά και αυτοπροστασίας της Δημοκρατίας.
Υπό το φως τέτοιων διαδικασιών
Οι πολίτες θα μάθαιναν ενδεχομένως τις απόψεις του πρώην Π/Θ τις οποίες έχει «απειλήσει» να αποκαλύψει συγγράφοντας σχετικό βιβλίο με «διευθύνσεις και ονόματα», αλλά δεν έχει ακόμα πραγματοποιήσει την απειλή του, σε αντιπαράσταση με τους τότε Υπουργούς του κ. Γ. Βαρουφάκη[ii], και κ. Π. Λαφαζάνη, άλλα μέλη του τότε Υπουργικού Συμβουλίου και κορυφαίων στελεχών του ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ. και των ΑΝ.ΕΛ. ακόμα και με εμπλεκόμενα ξένα άτομα.
Ο κ. Γιάννης Δραγασάκης, ως Αντιπρόεδρος τότε της κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, θα καλείτο να εξηγήσει τι ακριβώς εννοούσε λέγοντας δημόσια ότι «ο λόγος που απορρίψαμε το ενδεχόμενο συνολικής ρήξης…….δεν ήταν στενά οικονομικός, αλλά ήταν ο κίνδυνος να δημιουργηθεί μια κατάσταση τόσο χαοτική, που να μην μπορεί να ελεγχθεί με δημοκρατικά μέσα».[iii] Αλλά και στην τηλεοπτική εκπομπή «Αποτύπωμα» του δημοσιογράφου Παύλου Τσίμα στον ΣΚΑΪ (24-1-2020) ο κ. Δραγασάκης αρνήθηκε στην ουσία να απαντήσει στις κρίσιμες ερωτήσεις του δημοσιογράφου, δείχνοντας, όμως, ότι και Σχέδιο υπήρξε και «λενινιστική» πρόσληψη της πολιτικής πραγματικότητας. Όλα αυτά από τον παρ’ ολίγον Γεν. Γραμματέα του ΚΚΕ, τον δήθεν «μετριοπαθή» οπαδό της «βίαιης ωρίμανσης» του ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ., τον «σοφό Νέστωρα». Αρνήθηκε, μάλιστα, ακόμα και την «αυταπάτη» του κ. Τσίπρα, όταν ο ίδιος, όπως είπε, δεν είχε καμία. Αφού δεν είχε, ποια γνώμη ή συμβουλή προς άφρονες άραγε διατύπωσε και σε ποιο όργανο, κυβερνητικό, κομματικό, κατ’ ιδίαν δίπλα στο τζάκι, σε κάποιο ενύπνιο; Πώς τώρα συμβαίνει ο μεν τότε Αντιπρόεδρος να μην έτρεφε καμία «αυταπάτη» ο δε τότε Π/Θ, κατά δική του δημόσια ομολογία, να έτρεφε και αμφότεροι να ακολούθησαν και να στήριξαν την ίδια πολιτική απομένει να το εξηγήσουν.
Όλα ήταν αποτέλεσμα ψυχρού πολιτικού υπολογισμού. Η αλλαγή πορείας την ύστατη ώρα, η διαβόητη κωλοτούμπα, παρά το θριαμβευτικό υπέρ του ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ. αποτέλεσμα του άθλιου Δημοψηφίσματος τον Ιούλιο του 2015. Η υπογραφή του 3ου (και επαχθέστερου) Μνημονίου, δεν ήταν παρά «μια αναστολή της τελευταίας στιγμής», όπως εύστοχα γράφτηκε.[iv] Επιβεβαιώνεται για πολλοστή φορά η τεράστια πολιτική απάτη που είχε στηθεί σε βάρος της χώρας.[v] Οι δε διάφορες εκδοχές για την πολιτική της περιόδου εκείνης από τα ίδια πρόσωπα που έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο στη λήψη των αποφάσεων δεν πρόκειται παρά για ένα σύνηθες και επαναλαμβανόμενο αριστερό φαινόμενο, για ένα διαρκές rewriting της ιστορίας που δεν λέει να τελειώσει.[vi] Ίδιον, βέβαια, Κομμουνιστικών και Αριστερών Κομμάτων η συνεχής επίσημη αναθεώρηση των ιστορικών πεπραγμένων του και των ιστορικών γεγονότων και η πασίγνωστη «αυτοκριτική» που εξαντλείται σε «λάθη και παραλείψεις» με ακλόνητο τον ηγέτη στη θέση του (και τους συν αυτώ, εάν δεν θυσιαστούν προς χάριν του).
Την εξήγηση της «μη αυταπάτης» του κ. Δραγασάκη τη δίνει ίσως ο κ. Ευκλείδης Τσακαλώτος, ο οποίος σιωπούσε βλέποντας τη χώρα του να οδηγείται στον γκρεμό. Θα πρέπει κι αυτός να εξηγήσει πειστικά γιατί η ευρύτατη αγγλική και μαρξικο-λενινιστική του παιδεία σε ένα από τα καλύτερα Πανεπιστήμια του κόσμου δεν τον βοήθησε να δει ότι ο ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ. έπαιζε το παιγνίδι του κ. Σόϊμπλε, όπως ο ίδιος δημόσια παραδέχτηκε. «Ενώ η τότε κυβέρνηση πίστευε ότι ασκούσε πίεση στους Ευρωπαίους απειλώντας με αποχώρηση από το Ευρώ, στην πραγματικότητα εξυπηρετούσε το σχέδιο του Β. Σόιμπλε…», έχει πει σε κάποια έκρηξη ειλικρίνειας.[vii] Από τις δηλώσεις του προκύπτει ότι κάθε άλλο παρά διαφωνούσε με την πολιτική της ρήξης του πολιτικού του προϊσταμένου κ. Γ. Βαρουφάκη και του Π/Θ, έστω και ως μέσον «εκβιασμού» των εταίρων και δανειστών μας. Εκ του αποτελέσματος, βέβαια, παραδέχεται το φοβερό «λάθος» ποιώντας τη νήσσα για το τεράστιο κόστος για την εθνική οικονομία και τους πολίτες.
Θα ήταν λογικό να κληθούν όλοι αυτοί και να καταθέσουν σε αντιπαράσταση για να διαπιστωθεί ποιοί ψεύδονται και ποιοί έχουν κάποια στοιχειώδη εντιμότητα να δουν κριτικά με την απόσταση του χρόνου, έστω κατόπιν εορτής, κάποια στοιχειώδη κριτική στάση απέναντι στις αποφάσεις και τα πεπραγμένα τους. Διότι, όλοι γνώριζαν. Κι όλοι σιωπούσαν, μέχρις ότου την ύστατη ώρα να αποφασίσουν ότι οι ευθύνες μιας εξόδου από την Ευρωζώνη, δεν θα είχε μόνο πολιτικές συνέπειες. Διότι, η πολιτική τους επιλογή και τα σχέδιά τους είχαν ως στόχο την ρήξη με την Ευρωπαϊκή Ένωση για να οικοδομήσουν τον «σοσιαλισμό» της νοσηρής πολιτικής τους φαντασίας με την οποία ανατράφηκαν ως έφηβοι και ως στελέχη κομμουνιστικών, κομμουνιστογενών και αριστερών κομμάτων και «κινημάτων». Ο κ. Βαρουφάκης, άλλωστε, είχε αυτοχαρακτηριστεί ως «ελευθεριακός κομμουνιστής» και δεν ήταν ο μόνος. Ακόμα και υπουργοί της κυβέρνησης είχαν με υπερηφάνεια κρεμάσει στο γραφείο τους πορτραίτα του Άρη Βελουχιώτη ή πόζαραν με ποσέ στη Μακρόνησο. Απέβλεπαν εμφανώς στην αποκοπή της χώρας από τις παραδοσιακές της αμυντικές, οικονομικές και πολιτικές συμμαχίες. Ούτε ο θερμός κυβερνητικός εταίρος, οι ΑΝ.ΕΛ. του κ. Π. Καμμένου φαίνεται να είχε κάποιους ενδοιασμούς. Η συγκυβέρνηση με ένα λαϊκιστικό, φασίζων κόμμα της Άκρας Δεξιάς, αποτέλεσε συνειδητή στρατηγική επιλογή του ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ. και του ηγέτη του και μάλιστα δις, ήτοι τον Ιανουάριο και τον Σεπτέμβριο του 2015 όταν ο ΣΥΡΙΖΑ, μολονότι ήταν το πρώτο κόμμα στις εκλογές, δεν είχε καταφέρει να εξασφαλίσει αυτοδύναμη κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Οι σύνεδροι του ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ. χειροκρότησαν με μανιακό ενθουσιασμό τον κ. Καμμένο όταν τους προσφώνησε «Σύντροφοι». Τέτοια πολιτική και ιδεολογική όσμωση!! Αυτό καθόλου δεν εμπόδιζε τον ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ. να διατείνεται ότι κυβερνούσε «πρώτη φορά Αριστερά» και να επιζητεί τη ρεβάνς της «Βάρκιζας». Ολόκληρες δεκαετίες μετά τη λήξη του Εμφυλίου Πολέμου!! Άφθονος σανός «στη Φάρμα των Ζώων» για το εύπιστο και πιστό αριστερό κοινό.
Το διαβόητο «Σχέδιο Χ».
Θα μπορούσαν οι πολίτες να μάθουν περισσότερα για το διαβόητο «Σχέδιο Χ» ή «Σχέδιο Β», το οποίο κατέστρωνε με άκρα μυστικότητα ένα «πολεμικό συμβούλιο» εκ πέντε ατόμων στο Υπουργείο Οικονομικών με επικεφαλής τον Αμερικανό οικονομολόγο καθηγητή Τζέιμς Γκαλμπραίηθ, επιστήθιο φίλο του Υπουργού Οικονομικών κ. Γ. Βαρουφάκη. Δεν ήταν κάποιο εναλλακτικό σχέδιο σε περίπτωση εκτάκτου ανάγκης (contingency plan), όπως προσποιητά διατεινόταν ο κ. Βαρουφάκης, επικαλούμενος αντίστοιχες πρακτικές άλλων Υπουργείων, π.χ. του Υπουργείου Άμυνας σε περίπτωση τουρκικής επίθεσης. Αντιλαμβάνεται κανείς το άτοπο και το επιτηδευμένα, σκοπίμως αφελές του παραλληλισμού, ωσάν η χώρα, μέλος του σκληρού πυρήνα της Ε.Ε., επρόκειτο να δεχτεί κάποια επίθεση από τους ευρωπαίους εταίρους και συμμάχους της. Το «Σχέδιο», μέρος του οποίου αποκαλύπτει σε «Παράρτημα» στο βιβλίου του ο ίδιος ο συντάκτης του, ο Τζέιμς Γκαλμπραίηθ,[viii] ήταν στην πραγματικότητα το Σχέδιο ρήξης και η σχετική μυστική προετοιμασία για την «επόμενη ημέρα» με παράλληλο νόμισμα και επιστροφή στο εθνικό νόμισμα, δηλαδή τη δραχμή. Ο συγγραφέας εξηγεί άνετα το γιατί (σελ.228-232).
Αντίγραφο του Σχεδίου είχε επιδοθεί στον ίδιο τον Π/Θ. Δεν θα πρέπει να πληροφορηθούν οι πολίτες ότι η εφαρμογή του απαιτούσε στην ουσία πραξικόπημα και κήρυξη της χώρας σε κατάσταση πολιορκίας της μιας ή της άλλης μορφής, με κοινοβουλευτικό ή άλλο μανδύα; Η εθνικιστική παράκρουση και υστερία, όπως μαστιγώθηκε συστηματικά και εκδηλώθηκε στο αντι-συνταγματικό Δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015, ακολουθώντας τον κ. Βαρουφάκη και τον κ. Τσίπρα, δεν ήταν παρά η έκφραση αυτής της πολιτικής, ανεξάρτητα από την kolotoumba που ακολούθησε με το άκρως ταπεινωτικό, επαχθέστερο όλων και αχρείαστο τρίτο ΜΝΗΜΟΝΙΟ. Η εθνική οικονομία ζημιώθηκε πάνω από100 δις. ευρώ. Σιγά τα λάχανα. Η «επανάσταση» έχει «δυο βήματα εμπρός κι ένα πίσω». Συμβιβασμός «έντιμος», Βρεστ-Λιτόφκ. Αυτά, μπορεί να είναι επαρκείς δικαιολογίες για τους αριστερούς, εκπαιδευμένους στη λενινιστική ορολογία και ικανούς να δικαιολογήσουν και να καθαγιάσουν στην πορεία προς τον Ανώτατο Σκοπό κάθε έγκλημα. Οι άλλοι πολίτες όμως απαιτούν μια απάντηση.
Ο ίδιος ο κ. Γκαλμπραίηθ θα πρέπει να εξηγήσει στους Έλληνες πολίτες εάν είχε κάποια εξουσιοδότηση από τον κ. Βαρουφάκη να ενημερώνει με Σημειώματά του την Αμερικανίδα Αναπληρώτρια Υπουργό Οικονομικών Σάρα Ράσκιν (Sarah Bloom Raskin), όπως τα παραθέτει στο βιβλίο του, κι αν αυτό ήταν εν γνώσει του Π/Θ. Δηλαδή, η αμερικανική πλευρά ήταν πλήρως ενημερωμένη, από υπεύθυνη μάλιστα αλλά «μυστική» πηγή για τα κυβερνητικά σχέδια ρήξης με την ΕΕ και την προετοιμασία για τη μετάβαση στη δραχμή. (Σημειωτέον ότι ο κ. Βαρουφάκης και μετέπειτα, ΜΜΕ, 31/10/19) επιχειρηματολογούσε υπέρ της δραχμής με διάφορα προσχήματα).
Ο Αμερικανός νομπελίστας οικονομολόγος Τζόζεφ Στίγκλιτς έχει υποστηρίξει[ix] ότι η κυβέρνηση (πάντα παραλείπουν σκόπιμα τη συγκυβέρνησης με ένα ακροδεξιό κόμμα, τους ΑΝ.ΕΛ.) εξέταζε (2015) την έξοδο από το ευρώ. Από τα λεγόμενά του προκύπτει ότι κατά πάσα πιθανότητα ο ίδιος γνώριζε τι προετοιμαζόταν στο παρασκήνιο και δεν αποκλείεται να έδινε και συμβουλές. «Είχε σχεδιαστεί προσεκτικά», λέει, «με τρόπο που νομίζω ότι θα μπορούσε να υλοποιηθεί επιτυχώς» μολονότι, ισχυρίζεται ταυτόχρονα, «δεν ήμουν σε θέση να αξιολογήσω πλήρως όλα τα βήματα». Ποια βήματα ακριβώς γνώριζε; Υποστηρίζει ότι στη θέση του κ. Βαρουφάκη το ίδιο θα έκανε (δηλαδή το Plan B με άκρα μυστικότητα). Άλλωστε, ο κ. Στίγκλιτς ήταν σφοδρός πολέμιος του ευρώ και οι απόψεις του, τις οποίες επανειλημμένα διατύπωνε δημόσια, ήταν τοις πάσι γνωστές. Δικαίως ο καθηγητής και πρώην Υπουργός Οικονομικών και Οικονομίας (2001-2004) κ. Νίκος Χριστοδουλάκης τον κατακεραυνώνει με σκωπτικές και αυταπόδεικτες επισημάνσεις σε σχετικό του άρθρο (ανοιχτή Επιστολή) σε κυριακάτικη εφημερίδα, στην οποία και διατυπώνει το εύλογο και αυτονόητο ερώτημα σχετικά με τις μυστικές προετοιμασίες για αλλαγή νομίσματος: «Άραγε υπάρχει κάποια άλλη χώρα στην ιστορία που αποφάσισε να αλλάξει νόμισμα χωρίς να το γνωρίζουν και να το διαχειρίζονται οι εντεταλμένοι θεσμοί;», γράφει[x]. Συνακόλουθα, εκτενές ρεπορτάζ της δημοσιογράφου Δήμητρας Κρουστάλλη στην εφημερίδα Το ΒΗΜΑ της Κυριακής (24/11/2019) με επίκεντρο τον ρόλο του κ. Στίγκλιτς στην μυστική κατάρτιση του Σχεδίου για την μετάβαση σε εθνικό νόμισμα και τον σκοτεινό ρόλο ορισμένων διάσημων Αμερικανών οικονομολόγων, «the Texas boys», όπως εύστοχα τους αποκαλεί, που στη βάση των δικών τους κινήτρων, αντιλήψεων ή και συμφερόντων, ωθούσαν τη χώρα σε ρήξη με την ΕΕ και έξοδο από το ευρώ με μοχλό τον κ. Τσίπρα και τον κ. Βαρουφάκη, αξιοποιώντας ταυτόχρονα την σημαντική επιρροή τους.
Ο ρόλος των Ενόπλων Δυνάμεων;
Ο κ. Π. Καμμένος, Υπουργός Άμυνας, θα πρέπει να κληθεί να εξηγήσει κατά ποίο τρόπο οι Ένοπλες Δυνάμεις διασφάλιζαν «την σταθερότητα στο εσωτερικό», όπως δήλωσε (2/7/2015) μεταξύ άλλων παραμονές του Δημοψηφίσματος ενώπιον ενός σιωπηλού Π/Θ ο οποίος είχε πραγματοποιήσει περίεργη επίσκεψη στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας και ο οποίος δεν θεώρησε σκόπιμο ή δεν τόλμησε να αντιδράσει.
Άστραψε και βρόντηξε τότε η κα Φ. Γεννηματά: «Διώξε σήμερα τον Καμμένο αλλιώς αποδέχεσαι σχέδια ανωμαλίας», είπε απευθυνόμενη προς τον κ. Τσίπρα κι έκανε λόγο για «ολέθριο για τη Δημοκρατία ολίσθημα». Από την πλευρά της ΝΔ ο κ. Κώστας Τασούλας, συντονιστής τότε ΟΔΕ Εξωτερικών και Άμυνας και σήμερα Πρόεδρος της Βουλής χαρακτήρισε τις δηλώσεις του κ. Καμμένου προκλητικές τονίζοντας ότι «ο πελαγωμένος Πρωθυπουργός, αντί να τον απολύσει επιτόπου, έκανε πως δεν κατάλαβε!». Η ΝΔ εύλογα διερωτήθηκε «Τι νοσταλγεί άραγε ο Υπουργός και γιατί σιώπησε ο Πρωθυπουργός»; Ενώ «Το Ποτάμι» εξίσου ευλόγως διατύπωσε το ερώτημα «ποιος είναι ο εσωτερικός εχθρός», έναντι του οποίου ο κ. Καμμένος προσέφερε την αζήτητη προστασία του. Ο κ. Ευ. Βενιζέλος μεταξύ άλλων σχολίασε ότι η επίσκεψη του Π/Θ στο Υπουργείο παραμονές εκλογών ήταν αδιανόητο, γεγονός «πρωτοφανές, αντιδημοκρατικό, θεσμικά προκλητικό, επικίνδυνο». Ο κ. Βενιζέλος και «Το Ποτάμι» δεν είναι πλέον στη Βουλή. Ο κ. Τασούλας και η κα Γεννηματά, όμως, γιατί δεν ανακινούν το θέμα;
Σχέδιο για Grexit. Εσχάτη Προδοσία
Ο καθηγητής εγκληματολογίας κ. Γιάννης Πανούσης, Αναπληρωτής Υπουργός Εσωτερικών (27/1 -20/8/15) υπεύθυνος για τη Δημόσια Τάξη στην περίοδο εκείνη, πέραν των όσων κατά τη διάρκεια της κυβερνητικής του θητείας δημοσίως είχε πει περί πολιτικής βίας[xi] κ.τ.λ. υποστήριξε σε συνέντευξή του στο διαδικτυακό τηλεοπτικό κανάλι One Channel (www.in.gr, 4/11/2019) ότι «ως Υπουργείο, είχαμε πλάνο για το Grexit», πλάνο που ο ίδιος είχε παραδώσει στον Π/Θ και ταυτόχρονα λέει ότι είναι «Εσχάτη Προδοσία να αλλάξεις νόμισμα». Θα συναινούσε ο ίδιος σε μια πράξη «εσχάτης προδοσίας»; Δύσκολο να το πιστέψει κανείς. Κάτι παραπάνω θα έχει να πει κι αυτός.
Ο Τόμας Βίζερ (Thomas Weieser), πρώην επικεφαλής του EuroWorking Group, σε πρόσφατη συνέντευξή του[xii] δήλωσε ότι η τακτική της κυβέρνησης κατά το Α’ εξάμηνο του 2015 έδειξε ότι «η παραμονή στην ευρωζώνη δεν αποτελούσε μέγιστη προτεραιότητα».
Η Τράπεζα της Ελλάδος
Τον Ιούλιο του 2015, η Τράπεζα της Ελλάδος είχε υποβάλει Έκθεση Νομισματικής Πολιτικής στην οποία προειδοποιούσε ότι αν δεν βρισκόταν συμφωνία με τους εταίρους, η χώρα κινδύνευε με έξοδο από το ευρώ και ενδεχομένως και από την Ευρωπαϊκή Ένωση. «Είχαμε πληροφορίες ότι προετοιμαζόταν σχέδιο μετάβασης σε εναλλακτικό νόμισμα», έχει υποστηρίξει δημόσια ο Διοικητής της τράπεζας κ. Γ. Στουρνάρας.[xiii]. Θα άξιζε, πιστεύω, οι πολίτες να μάθουν περισσότερα περί αυτού. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι ο κ. Στουρνάρας ήταν και παραμένει θανάσιμος εχθρός του κ. Τσίπρα και του ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ., προφανώς διότι αποτελούσε σοβαρό και ανυπέρβλητο θεσμικό εμπόδιο στα σχέδιά τους. Η πολιτική διώξεων και χυδαιότητας από φιλικά προς την κυβέρνηση ΜΜΕ κατά της συζύγου του κ. Στουρνάρα κας Λίνας Νικολοπούλου (και φυσικά από τότε κατά της συζύγου του αρχηγού της αξιωματικής Αντιπολίτευσης και σημερινού Π/Θ κ. Κυριάκου Μητσοτάκη κας Μαρέβας Γκραμπόφσκι) υπήρξε πρωτοφανής για τα ελληνικά πολιτικά δεδομένα. Η λαϊκιστική, χυδαία Αριστερά είχε απολέσει κάθε ίχνος πολιτικής αξιοπρέπειας και ηθικού έρματος. Φυσικά, τίποτα δεν έχει αλλάξει σήμερα και από τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Η χυδαιότητα, η έλλειψη πολιτικού πολιτισμού, σεβασμού των θεσμών και ηθικού έρματος, αποτελούν πλέον μόνιμα χαρακτηριστικά του λαϊκιστικού συνονθυλεύματος και της νεοσταλινικής κλίκας του ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ. Επρόκειτο, βέβαια, για τη γνωστή τακτική της λάσπης και της συκοφαντίας γκαιμπελικής έμπνευσης, διότι κάτι μένει στο τέλος, μολονότι και η κα Νικολοπούλου και η κα Γκραμπόσκι αθωώθηκαν πανηγυρικά από τα αρμόδια Δικαστήρια. Όταν η κοινή γνώμη βομβαρδίζεται με ψεύδη και ολοκληρωτική προπαγάνδα για τόσα χρόνια ελάχιστη σημασία δίνει μετά στις αθωωτικές αποφάσεις. Γνωρίζει κανείς πόσες καταδίκες έχουν ο κ. Π. Καμμένος ή ο κ. Πολάκης για όσα εκστόμιζε ως Υπουργός εναντίον πολλών και πόσα πρόστιμα και υπέρ ποίων του έχουν επιβληθεί;
Όπως πολλά έχουν οι πολίτες να πληροφορηθούν από τον πολύπειρο στέλεχος του ΔΝΤ, πολύτιμο και ακάματο εκπρόσωπο της χώρας στο Εκτελεστικό Συμβούλιο του ΔΝΤ (Ιούνιος 2012 έως Ιούνιο 2015) Θάνο Κατσάμπα που παραιτήθηκε τελικά λόγω διαφωνιών του με τον τότε Υπουργό Οικονομικών Γ. Βαρουφάκη.[xiv] Και φυσικά πολλά θα μπορούσαν ενδεχομένως να αποκαλυφτούν από πολιτικούς, τεχνοκράτες και άλλα πρόσωπα σε όλο τον κόσμο, που έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο στην περίοδο αυτή σε σχέση με το ελληνικό πρόβλημα εάν ήθελαν να ανοίξουν το στόμα τους. Διαφωτιστική εν προκειμένω είναι η συνέντευξη του πρώην προέδρου της Γαλλίας Φρανσουά Ολάντ ( του επονομαζόμενου απαξιωτικά ως «Ολανδρέου» από τον κ. Τσίπρα, με εμφανή αναφορά στον Ανδρέα Παπανδρέου που ο ίδιος δεν διστάζει να μιμείται) στον Αλέξη Παπαχελά (Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, Κυριακή 11/11/2018, με τίτλο Το Grexit δεν ήταν μπλόφα), σελ. 6.
Ο Π. Λαφαζάνης
Η τότε αριστεροδεξιά λαϊκιστική κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ αναζητούσε εναγωνίως εναλλακτικές πηγές χρηματοδότησης σε Κίνα και Ρωσία και άλλες προφανώς «διευκολύνσεις» σε Ιράν, Βενεζουέλα κ.τ.λ. με άγνωστα ανταλλάγματα, για να στηρίξει την πολιτική εκτροπή που μεθοδικά προετοίμαζε και να εφαρμόσει τα Σχέδιά της. Δεν αποκλείεται να αποκαλυφθούν κάποια στιγμή. Προφανώς, η κυβέρνηση δεν βρήκε την ανταπόκριση που ανέμενε. Παρά τις προφανείς επιθυμίες τότε πολλών εντός του ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ ο κ. Π. Λαφαζάνης παρέμεινε ο μόνος που θρηνεί ακόμα και σήμερα γοερά και δημόσια για το γεγονός ότι δεν έγινε δυνατό να ζήσει αλά Τζων Ρηντ στην μπολσεβίκικη Επανάσταση το 1917 τις «10 μέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο» και στην Ελλάδα του 2015, «που θα άνοιγε νέους προοδευτικούς ανατρεπτικούς ορίζοντες» (ποιούς άραγε;) στηριζόμενη στη Ρωσία (ΤΑ ΝΕΑ, 26-27/10). Τι κρίμα! Χάθηκε μια μεγάλη ευκαιρία! Το φάντασμα του Grexit και της Ρωσίας (πάνε μαζί αυτά) πλανάται ξανά, μας προειδοποιεί!!
Η ειδοποιός διαφορά με κάθε άλλη πολιτική παρελθόντων κυβερνήσεων που φέρουν τεράστιες πολιτικές ευθύνες, διότι οδήγησαν τη χώρα στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, έγκειται στο γεγονός ότι εδώ πρόκειται για επεξεργασμένο Σχέδιο πολιτικής ρήξης με την ΕΕ υπό τον μανδύα ενός παιγνίου διαπραγμάτευσης (chicken game). Μιας δήθεν «σκληρής διαπραγμάτευσης» και άλλα εύπεπτα φούμαρα. Το παραμύθι είχε γίνει πιστευτό από τους πολίτες που στήριζαν την κυβέρνηση με μεγάλη πλειοψηφία επιδοκιμασίας. Όφειλαν να γνωρίζουν. Κάθε άλλο παρά αθώοι ήταν. Τα αποτελέσματα ήταν τραγικά. Το τίμημα υψηλότατο. Θα πληρώνεται για πολλά χρόνια ακόμα.
Η παρουσία Καραμανλικής συνιστώσας στην κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ προστάτευσε επαρκώς την περίοδο διακυβέρνησης από τον κ. Κώστα Καραμανλή (2004-2009) σε βαθμό μάλιστα διεθνούς και δικαστικού ευτελισμού στην εξωφρενική υπόθεση του δυστυχούς Γεωργίου, του επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ μετά το πρώτο Μνημόνιο, αλλά και σε άλλα πεδία πολιτικής που είχαν καλύψει με την παρουσία τους οι Υπουργοί που προέρχονταν από το «βαθύ» και λαϊκιστικό ΠΑΣΟΚ.
Πρωτίστως το ΚΙΝ.ΑΛ. θα είχε κάθε δικαίωμα και συμφέρον να ζητήσει τη διερεύνηση της περιόδου αυτής. Ποιος φοβάται μια τέτοια διαφανή και δημόσια διαδικασία;
Το 3ο Μνημόνιο δια της Kolotoumbas
Ο ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ. θα καλείτο να εξηγήσει γιατί δημιούργησε μια δευτερογενή κρίση, γιατί ζημίωσε τη χώρα κατά εκατοντάδες δις ευρώ, όσο σχεδόν ένα ολόκληρο ΑΕΠ. Γιατί η χώρα έπρεπε να περάσει μια τέτοια εφιαλτική περιπέτεια για να βρεθεί στα τέλη του 2018 (και μάλιστα να πανηγυρίζει για έξοδο από το δικό της Μνημόνιο!!) εκεί όπου ήταν στα τέλη του 2014, ένα βήμα πριν την έξοδο από το τότε 2ο Μνημόνιο; Θα τον έβλαπτε άραγε να διαπραγματευόταν ως νέα κυβέρνηση με φρέσκια λαϊκή εντολή από το σημείο όπου είχε φτάσει η προηγούμενη κυβέρνηση, στην δηλαδή ουρά του γαϊδάρου, για να πετύχει ρεαλιστικές βελτιώσεις;
Είναι φανερό πως δεν μπορεί να δώσει πειστικές απαντήσεις σε αυτά και άλλα συναφή ερωτήματα. Έφτασε να υπογράψει ένα 3ο αχρείαστο και επαχθέστατο Μνημόνιο. Αληθινή καταστροφή. Δεν το έχει εξηγήσει στην κοινή γνώμη. Γι αυτό, ακόμα και σήμερα επικρατεί η αντίληψη ότι τα Μνημόνια έφεραν την κρίση, την ύφεση και τη λιτότητα ενώ ισχύει, κι όχι μόνο για την Ελλάδα, το ακριβώς αντίθετο. Ότι, δηλαδή, η οικονομική κρίση επηρέασε και γονάτισε την Ελλάδα ως τον πιο αδύνατο κρίκο της Ευρωζώνης και λόγω της δικής της δημοσιονομικής άθλιας κατάστασης κατέστησε αναγκαίο τον δανεισμό και τα Μνημόνια για να σωθεί από την άτακτη χρεοκοπία και την εξαθλίωση. Ακόμα αι σήμερα η πλειοψηφία της κοινής γνώμης πιστεύει ότι από την ένταξή μας στην ΕΕ επωφελήθηκε περισσότερο η ΕΕ παρά η Ελλάδα, πραγματική σχιζοφρενική τοποθέτηση. Η Αριστερά, όπως διαμορφώθηκε στην περίοδο των «Αγανακτισμένων, με σημαία την αντι-δυτική και αντι-ευρωπαϊκή πολιτική, με την κα Μέρκελ με χιτλερικό μουστάκι, πολιτική που ακολούθησε ως αντιπολίτευση και ως συγκυβέρνηση με την άκρα Δεξιά χωρίς ενδοκυβερνητικές διαφωνίες και τριβές, είναι βασικά υπεύθυνη για την αντι-ευρωπαϊκή υστερία και την παρανοϊκή αυτή θέση.
Η Τελευταία Μπλόφα
Η περιπέτεια αυτή, που έφερε τη χώρα στο χείλος του γκρεμού περιγράφεται γλαφυρά, βήμα-βήμα στο βιβλίο «Η Τελευταία Μπλόφα», των δημοσιογράφων Ελένης Βαρβιτσιώτη και Βικτωρίας Δενδρινού, (Εκδ, Παπαδόπουλος, Αθήνα, 2019) που δικαίως έγινε ευπώλητο εν ριπή οφθαλμού. Πρόκειται για καλογραμμένη, συναρπαστική αφήγηση μια επικείμενης τραγωδίας. Η συνέντευξη του πρώην προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και θερμού φιλέλληνα Ζαν-Κλωντ Γιούνκερ στην Ελένη Βαρβιτσιώτη στην «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της Κυριακής» (26/1/2020) επιβεβαιώνει για μια ακόμη φορά το πώς η χώρα διασώθηκε την ύστατη στιγμή από την πλήρη κατάρρευση και καταστροφή όπου την οδηγούσε με μαθηματική ακρίβεια η πολιτική των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ χάρις στις άοκνες και επίμονες προσπάθειες του ίδιου του Γιούνκερ και άλλων ηγετών που συμπαθούσαν τη χώρα μας κι ήθελαν να τη βοηθήσουν ανεξαρτήτως κυβέρνησης, εντός ενός πολιτικού κλίματος μεταξύ των κρατών-μελών που κάθε άλλο παρά ευνοϊκό ήταν.[xv] Τα όσα περιλαμβάνονται στο βιβλίο, σε μια χρονολογική κατά κανόνα εξιστόρηση των γεγονότων, οι αποκαλύψεις διαφόρων πηγών, τα πρόσφατα έγγραφα που είδαν το φως της δημοσιότητας για τα σχέδια περί (ευρωδραχμής) (ΤΑ ΝΕΑ 22/10/2020) ή οι δηλώσεις του κ. Γ. Στουρνάρα για το πώς αποτράπηκε η χρεοκοπία της χώρας και η επιστροφή στη δραχμή (14/10/2020) επί ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν είναι παρά η κορυφή του παγόβουνου.
Το «Ριφιφί»
Ενδιαφέρον επίσης παρουσιάζει το βιβλίο του δημοσιογράφου Νίκου Στέφου, «ΚΑΥΣΩΝΑΣ στην ΑΘΗΝΑ», ΑΘENS Bookstore Publications, Αθήνα, 2019, σχετικά με τα όσα ο ίδιος πιστεύει ότι συνέβησαν στο παρασκήνιο τη δραματική νύχτα του Δημοψηφίσματος.
Επίσης ο κ. Πάνος Λαφαζάνης, Υπουργός Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Περιβάλλοντος και Ενέργειας (17/1-17/7/2015) της κυβέρνησης, επικεφαλής του Αριστερού Ρεύματος και της Αριστερής Πλατφόρμας εντός του κόμματος, υπέρμαχος της δραχμής και της ρωσικής χρηματοδότησης, «απείλησε» κι αυτός ότι συγγράφει βιβλίο με «συνταρακτικές αποκαλύψεις»,[xvi] πρόγευση των οποίων ήταν κάποιες δηλώσεις του (15/2/20200) χαρακτηριστικό απόσπασμα των οποίων παραθέτουμε. «Σαγηνεύτηκαν οι περισσότεροι στην κυβέρνηση και στα κεντρικά όργανα του ΣΥΡΙΖΑ από την καρέκλα, τυφλώθηκαν και παραδόθηκαν πολύ γρήγορα και από εκεί και πέρα τα μεγάλα οράματα κουρελιάστηκαν, καταχωνιάστηκαν και πετάχτηκαν στα σκουπίδια και απέμειναν τα ψέματα, οι δικαιολογίες τα μικροπολιτικά παιχνίδια εξουσίας και η άνευ όρων παράδοση στην νέα “ευρωπαϊκή ιερά συμμαχία” και στο σύστημα. Δυστυχώς αυτή την τραγική εξέλιξη την έζησα να εκτυλίσσεται λεπτό προς λεπτό ως κινηματογραφική ταινία με μοιραίο τέλος».
Προηγουμένως, ο ίδιος είχε προβεί σε διάφορες δηλώσεις, ως Γενικός Γραμματέας πλέον του κόμματος «Λαϊκή Ενότητα»[xvii] που ίδρυσε μετά την αποχώρησή του από τον ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ. Επί παραδείγματι, είχε δηλώσει ότι «Ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ, ούτε ο Τσίπρας, ούτε ο Βαρουφάκης διέθεταν σχέδιο εξόδου από την ευρωζώνη, προκειμένου να αποφύγουν μια συνθηκολόγηση και την υπογραφή του τρίτου μνημονίου». Μόνον «η αφεντιά του», όπως είπε, «το Αριστερό Ρεύμα και η Αριστερή Πλατφόρμα του τότε ΣΥΡΙΖΑ διέθεταν πρόταση εξόδου από την Ευρωζώνη» (Protagon.gr, 22/7/2017). Σε άλλες του δηλώσεις (29/3/2019, 19/2/2020) ισχυρίστηκε ότι ο Τσίπρας επινόησε το «φημολογούμενο ριφιφί» που ο ίδιος σχεδίαζε στο Νομισματοκοπείο για να τον συκοφαντήσει. Ισχυρίστηκε ότι δεν σχεδίαζε κάποια «αρπαγή» των 22 δις ευρώ που φυλάσσονταν εκεί από την ΤτΕ αλλά σκόπευε να τα «δανειστεί», να τα χρησιμοποιήσει δηλαδή ως «δάνειο γέφυρα» εν όλω ή εν μέρει, ως εργαλείο στη μεταβατική περίοδο προς το εθνικό νόμισμα. Αυτονόητο είναι ότι σε μια τέτοια πειρατεία και ληστρική κατάσχεση η ΤτΕ θα έπρεπε να εθνικοποιηθεί και να κόβει αράδα τις Νέες Δραχμές. Προφανώς, οι τεχνικές δυνατότητες ήταν περιορισμένες γι αυτό κάποιος θα προσέφυγε να ζητήσει τη συνδρομή του κ. Β. Πούτιν όπως ο ίδιος εκμυστηρεύτηκε προς τον Γάλλο Πρόεδρο Ολάντ σε σχετική τηλεφωνική τους επικοινωνία, σύμφωνα με το βιβλίο του Γάλλου Προέδρου, όπως αναφέρθηκε.
Ανάγκη Αλήθειας και Αυτογνωσίας
Εράνισα ορισμένα χαρακτηριστικά παραδείγματα που αναφέρονται στην περίοδο εκείνη, διότι δε νομίζω ότι είμαι ο μόνος που εκτιμώ πως αυτή παρουσιάζει μεγάλο πολιτικό ενδιαφέρον εθνικής σημασίας, καθόσον έχουμε να κάνουμε με διάφορες εκδοχές της ίδιας εφιαλτικής πραγματικότητας που έζησαν η χώρα και οι πολίτες.
Για όλα αυτά η σημερινή κυβέρνηση οφείλει στους πολίτες της χώρας μια πληρέστερη εικόνα για τα γεγονότα του Α’ Εξαμήνου του 2015, πέρα από τους μύθους και την ένοχη σιωπή που επικρατούν. Πρόκειται για επιτακτική πολιτική ανάγκη και αναγκαία άσκηση εθνικής αυτογνωσίας. Όταν, μάλιστα, μια πρόσφατη σχετικά διαχρονική έρευνα της εταιρίας Κάπα Research (30/10/2019) δείχνει ότι ακόμα και η εκλογική βάση του ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ. φαίνεται πλέον να πιστεύει σε ποσοστό 59% ότι η κρίση έφερε τα Μνημόνια κι όχι το αντίστροφο. Δύσκολο να το πιστέψει κανείς, όταν μια άλλη πρόσφατη έρευνα του αμερικανικού Ερευνητικού Κέντρου Pew φέρει τους Έλληνες να έχουν αρνητική στάση απέναντι στην ΕΕ σε ποσοστό (44%) μεγαλύτερο και από αυτό των Ρώσων!!
Λησμονείται, συνήθως, υπό το πέπλο ένοχης σιωπής, ότι η χώρα κατάφερε να επιβιώσει και να παραμείνει στην ευρωζώνη χάρις στην υπεύθυνη στάση των κομμάτων της δημοκρατικής αντιπολίτευσης (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι), εφόσον οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είχαν απολέσει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Το γιατί η διάσωση αυτή της χώρας έγινε δίνοντας λευκή κάρτα στον κ. Τσίπρα για να εξαπατήσει εκ νέου τους πολίτες κερδίζοντας άνετα τις βουλευτικές εκλογές τον Σεπτέμβριο του 2015 είναι ένα άλλο ζήτημα που κάποτε πρέπει να απαντηθεί με σοβαρότητα και υπευθυνότητα και κυρίως με ειλικρίνεια από τους τότε ηγέτες των κομμάτων αυτών. Γιατί, δηλαδή, πρόσφεραν, ως όφειλαν βέβαια, τη στήριξή τους για τη διάσωση της χώρας αλλά άνευ όρων τη στιγμή που τα ίδια δεν έφεραν απολύτως καμιά ευθύνη για την πολιτική των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ για ην οποία μάλιστα συνεχώς προειδοποιούσαν από το Βήμα της Βουλής και με όλα τα διαθέσιμα μέσα ότι οδηγούσε τη χώρα με την ακρίβεια φυσικού φαινομένου στην έξοδο από την ευρωζώνη και την ΕΕ, την άτακτη χρεοκοπία, την πλήρη καταστροφή.
Έχουν πλέον σημασία όλα αυτά εφόσον οι αριστεροί και δεξιοί λαϊκιστές και κυβερνητικοί εταίροι, ο ίδιος ο αμετροεπής και αλαζών «ακατανόμαστος», ηττήθηκαν στρατηγικά σε πολλαπλές κάλπες το 2019; Είναι φανερό με βάση τα ανωτέρω πως ΝΑΙ. ΑΠΟΛΥΤΩΣ. Προσέτι, δεν έχει ακόμα συντελεστεί η πιο σωστή «κάθαρση», ήτοι αυτή που προκύπτει ως αποτέλεσμα ειλικρινούς και ανοιχτού δημόσιου διαλόγου και αυτογνωσίας των πολιτών για τα αίτια της κρίσης και το γεγονός ότι η χώρα, ενώ κατάφερε με άπειρες θυσίες να βγει στο ξέφωτο προς τα τέλη του 2014, μια νέα κυβέρνηση την έφερε στο χείλος ολοσχερούς καταστροφής, οικονομικής, πολιτικής και γεωπολιτικής.
Αν δεν μάθουμε από αυτήν την αποφράδα περίοδο του Α’ εξαμήνου του 2015 τότε η επανάληψη των ίδιων εγκληματικών λαθών και «αυταπατών» δεν πρέπει καθόλου να αποκλείεται. Οι φαιοκόκκινοι εγχώριοι λαϊκισμοί καραδοκούν, βυσσοδομούν και αποθρασύνονται. Γι αυτό κάθε πολιτικός συμψηφισμός για οποιοδήποτε πολιτική σκοπιμότητα είναι απαράδεκτος. Πολιτικά και εθνικά επιζήμιος.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Ο Υπουργός Ανάπτυξης και Επενδύσεων κ. Άδωνις Γεωργιάδης σε πρόσφατη δήλωσή του στη Βουλή (4/3/2021) τόνισε ότι «το ζήτημα της Εξεταστικής Επιτροπής για το τι συνέβη στο Πρώτο Εξάμηνο του 2015 παραμένει πάντα ανοιχτό».
Απομένει να διαπιστωθεί για πόσο καιρό ακόμα!!
Δημοσιεύτηκε στη ηλεκτρονική εφημερίδα The Books’ Journal, Τεύχος 118
[i] Συνέντευξη στον δημοσιογράφο Παύλο Τσίμα, στο Ρ/Σ ΣΚΑΙ και στην εκπομπή «Ημερολόγιο» , 20/7/2020.
[ii] Για τις απόψεις του κ. Γιάνη Βαρουφάκη σχετικά με την οικονομική κρίση, την ΕΕ και τον δικό του ρόλο στο Α’ εξάμηνο του 2015 βλ. τα βιβλία του Η Γένεση της Μνημονιακής Ελλάδας, Εκδ. Gutemberg, Αθήνα, 2014, Η Αρπαγή της Ευρώπης, ΠΑΤΑΚΗΣ, Αθήνα, 2016 και Ανίκητοι Ηττημένοι, ΠΑΤΑΚΗΣ, 2017. Σε πρόσφατη (2/3/2021) συνέντευξή του προς τον δημοσιογράφο Βασίλης Σκουρή, στην εκπομπή του «Σκληρό μαρκάρισμα» και στην Ερώτησε εάν έχει μετανιώσει για το 2015, απάντησε ως εξής:
«Όχι ποτέ δεν μετάνιωσα. Στεναχωρήθηκα, απογοητεύτηκα, έκλαψα αλλά δεν μετάνιωσα κάτι πολύ απλό, έδωσα πίστωση στον Αλέξη Τσίπρα και στους υπόλοιπους συντρόφους ότι θα πάμε προς εκείνη την κατεύθυνση που είχαμε προσυμφωνήσει και το εννοούσαν, είχα τις αμφιβολίες μου. Και απεδείχθησαν σωστές αυτές οι αμφιβολίες», τόνισε ο γραμματέας του ΜέΡΑ25.
Πηγή: iefimerida.gr – https://www.iefimerida.gr/politiki/baroyfakis-den-metaniono-gia-2015
[iii] ΜΜΕ, 30/11/2018.
[iv] «..το φρένο που πατιέται πριν βουτήξει το αυτοκίνητο στον γκρεμό, ενώ ο Βαρουφάκης ναρκισσευόταν στην ιδέα του άλματος στο κενό και η Κωνσταντοπούλου ύψωνε στο περιστύλιο της Βουλής τη γροθιά της βλέποντας στην άβυσσο μόνο θριάμβους», γράφει ο δημοσιογράφος Περικλής Δημητρολόπουλος (Τα ΝΕΑ, 27/1/2020).
[v] Βλ. το σχόλιο του Στέφανου Κασιμάτη με τίτλο «Η τελευταία νάρκη του ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ.», ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ , Κυριακή, 26-1-2020). «Αυτός είναι πιο επικίνδυνος και από τον Βαρουφάκη», ορθώς γράφει.
[vi] Βλ. Δημήτρης Δουλγερίδης, «Οι Αναθεωρητές» ,ΤΑ ΝΕΑ, 27/1/2020)
[vii] ΜΜΕ, 12/3/2019.
[viii] «Καλώς όρισες στη μαρτυρική αρένα», Εκδόσεις Πατάκη, 2016
[ix] Βλ. συνέντευξή του στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ, 9-10/11/2019
[x] Βλ. «Νέες Εποχές», ΤΟ ΒΗΜΑ της Κυριακής, 17-11-2019.
[xi] Ένα άρθρο του στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ, 3/4/2015, με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Νοείται Αριστερά του Τίποτα;» περιέγραφε ανάγλυφα και καταδίκαζε τις αντιλήψεις της «κυβερνώσας Αριστεράς» για τη διακυβέρνηση της χώρας καταλήγοντας με τα εξής υστερόγραφα
ΥΓ1: Έχει επιστημονικό ενδιαφέρον το ότι μερικοί «καθαρόαιμοι αριστεροί» (ποιος τους έχρισε άραγε;) θεωρούν «φασιστικό» ό, τι δεν τους αρέσει και το υβρίζουν ως χυδαίο. Ιδού το ήθος των «γνήσιων»…
ΥΓ2: Θα ήθελα να μάθω πώς νοούν οι «καθαρόαιμοι» την «αριστερή Αστυνομία». Να καίγονται οι αστυνόμοι από κουκουλοφόρους; Κι αν ναι, ποιοι εκπροσωπούν τη Δημοκρατία και την Κοινωνία και από ποιον ελέγχονται;
[xii] Βλ. συνέντευξή του στην δημοσιογράφο Ελένη Στεργίου (ΤΑ ΝΕΑ, σελ. 33, 27/3/2012) στην οποία αναφέρει τα εξής: «η τακτική της ελληνικής κυβέρνησης κατά το πρώτο εξάμηνο του 2015 έδειξε σαφώς ότι η παραμονή στην ευρωζώνη δεν αποτελούσε μέγιστη προτεραιότητα και ότι ορισμένοι εκ των πρωταγωνιστών απολάμβαναν να οδηγούν τα πράγματα στα άκρα…..αν η Ελλάδα αποχωρούσε (από την ευρωζώνη) οι συνέπειες δεν θα ήταν τόσο τρομερές όπως τρία χρόνια πριν».
[xiii] Γιάννης Στουρνάρας, Διοικητής της ΤτΕ, συνέντευξη στην ΕΤ1, 18/11/2019.
[xiv] Βλ. μεταξύ άλλων το άρθρο του με τίτλο «Η αρχή του τέλους της πρώτης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-Μια προσωπική μαρτυρία για το πρώτο εξάμηνο του 2015» , Φιλελεύθερος, 28-30/6/2019. Βλ. επίσης το ιστολόγιό του www.thanoscatsambas.com
[xv] «Αν δεν ήμουν εγώ το 2015, θα είχατε βγει από το ευρώ», είναι ο χαρακτηριστικός τίτλος της συνέντευξης. «Το πρώτο εξάμηνο του 2015. Περίεργα πράγματα συνέβαιναν. Ο Τσίπρας ερχόταν εδώ (Βρυξέλλες) με περίεργες ιδέες…Το δημοψήφισμα ήταν ένα λάθος….Κανένας στην Ε.Ε δεν κατάλαβε γιατί έγινε..Εκείνη ήταν μια επικίνδυνη στιγμή. Το μισό Κολλέγιο (σ.σ. των Επιτρόπων) ήθελε να δει την Ελλάδα να βγαίνει από την Ευρωζώνη…» (σελ. 14). «Ηρωική στάση του λαού μας» χαρακτήρισε πρόσφατα το αποτέλεσμα ο κ. Τσίπρας, την οποία, φυσικά, δεν δίστασε πάραυτα να περιφρονήσει και να ρίξει στον κάλαθο των αχρήστων με την διαβόητη πλέον και εγγεγραμμένη στο διεθνές πολιτικό λεξιλόγιο kolotoumba του. Βλ. το σχόλιο της δημοσιογράφου Μυρτώς Λαλιούτη στη στήλη «Εναλλάξ» στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ , 27/1/2020. Από τη συνέντευξη που έδωσε ο Γιούνκερ πρόσφατα στη Μαρία Βασιλείου στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ, 27-28/2/2021 προκύπτει ότι στο βιβλίο που συγγράφει στα γερμανικά σχετικά με την πολιτική του διαδρομή και τη θητεία του ως Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής θα υπάρχει ολόκληρο Κεφάλαιο για την Ελλάδα και την κρίσιμη εκείνη περίοδο. Ο ίδιος υποστηρίζει ότι αρκετές κυβερνήσεις κι όχι μόνο η Γερμανία , όπως οι Αυστρία, Ολλανδία, Σλοβακία, Σλοβενία, Φινλανδία, ήθελαν την Ελλάδα προσωρινά εκτός ευρώ. «Το προσωρινό θα γινόταν μόνιμο», λέει. Δεν αποκλείεται στο βιβλίο του να αποκαλυφτούν άγνωστα γεγονότα και λεπτομέρειες του δράματος.
[xvi] Προσφάτως μάλιστα δήλωσε ότι το βιβλίο θα τιτλοφορείται «Η Μεγάλη Προδοσία». Όψομεν!.
[xvii] Ο Π. Λαφαζάνης έγινε γενικός γραμματέας του νέου κόμματος. Στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015, με πρόσφατα τα γεγονότα (3ο Μνημόνιο) που οδήγησαν στην αποχώρηση των βουλευτών του Αριστερού Ρεύματος, το κόμμα πήρε το 2,86% των ψήφων και απέτυχε να εισέλθει στη Βουλή (όριο 3%). Κατόπιν, παρά την έντονη κινηματική δράση του κ. Λαφαζάνη, το κόμμα σχεδόν εξαφανίστηκε πολιτικά στις εκλογές τον Ιούλιο του 2019 (0,28%), ενώ στις Ευρωεκλογές που προηγήθηκαν το κόμμα σημείωσε και πάλι πενιχρές αποδόσεις (0, 56%). Αποτελέσματα που είχαν ως συνέπεια την παραίτηση του κ. Λαφαζάνη από τη θέση του, αναλαμβάνοντας την ευθύνη των εκλογικών αποτυχιών του κόμματος.