Η χώρα βρίσκεται σε κρίσιμη καμπή. Στις 7 Ιουλίου οι πολίτες καλούνται να επισφραγίσουν με την ψήφο τους την επιλογή τους στις Ευρωεκλογές της 26ης Μαίου. Να δώσουν στον ΣΥΡΙΖΑ την χαριστική βολή. Μια ακόμη τετραετία από τη νεοσταλινική φατρία θα ήταν μοιραία. Η κατολίσθηση στον αριστερό αυταρχισμό βέβαιη. Η άνευ σχεδόν αντιστάσεων υποταγή των κρατικών μηχανισμών στην άγρια κομματικοποίηση, πλην ελαχίστων φωτεινών εξαιρέσεων, αποτελεί εντυπωσιακό μεν ου μην αλλά ολέθριο παράδειγμα σκόπιμων θεσμικών παρεκτροπών.
Έγραφα προ ημερών (7/6) ότι ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε πανικό και απόγνωση, πνέει τα λοίσθια κι ότι δεν έπρεπε να αποκλειστεί η πιθανότητα κάποιου στημένου επεισοδίου «εθνικής κρίσης». Δυστυχώς, δεν έπεσα έξω. Διαπιστώνουμε και πάλι, ενώπιον των μόνιμων διεκδικήσεων και της συνεχούς προκλητικότητας της Τουρκίας, μεθοδεύσεις που οδήγησαν στο φιάσκο της Συμφωνίας των Πρεσπών και σε νέο εθνικό διχασμό. Αντί των απαιτούμενων αθόρυβων κινήσεων και εθνικής ομοψυχίας, οι κυβερνώντες ενδύονται νέες εθνικές στολές παραλλαγής. Παραπλάνηση, ανευθυνότητα και εικονική δραματοποίηση. Τίποτα, όμως, δεν πρόκειται να τους σώσει από την ετυμηγορία της κάλπης. Ούτε τα εμβατήρια. Δεν έχουμε, όμως, ακόμα δει την αυλαία.
Οι πρώτες δημοσκοπήσεις μετά την Ευρωκάλπη δείχνουν σαφείς τάσεις προς ισχυρή εντολή και αυτοδύναμη κυβέρνηση, εκτός απροόπτου. Διότι, παρεπιδημεί και ο κ. Αντώναρος που μπορεί να μας τρομάξει ανατρέποντας τα δεδομένα με νέες «μυστικές δημοσκοπήσεις» και προβάδισμα της ΝΔ μόλις με 1.2%. Επί του παρόντος, είναι εντυπωσιακό ότι το πολιτικό σύστημα διατηρεί την ισορροπία που διαμορφώθηκε το 2015. Ο δικομματισμός αναμένεται να κυμανθεί στα ίδια περίπου επίπεδα, μεταξύ 60% και 65%, με αντιστροφή ρόλων και ρεύματος. Παρά το γεγονός ότι το 44% του εκλογικού σώματος ψήφισε διαφορετικά το 2019 σε σχέση με το 2015 και τον ΣΥΡΙΖΑ μόνο 1 στους 2. Η εκλογική ανθεκτικότητα του ΣΥΡΙΖΑ οφείλεται σε πολλούς λόγους μεταξύ των οποίων προέχουν η διαχείριση της εξουσίας που κατά τους ειδήμονες δημιουργεί μια εκλογική αφετηρία της τάξης του 10% με 15% με ενδεικτικό στοιχείο την κραιπάλη της αλόγιστης επιδοματικής πολιτικής. Η προσέλκυση σημαντικού μέρους της «αντι-δεξιάς» ψήφου, πρώην ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ την αφοσίωση των οποίων έχει εμπεδώσει. Τελικά, η αδυναμία του μεσαίου δημοκρατικού χώρου να δημιουργήσει ένα νέο και ισχυρό πολιτικό φορέα ικανό να αναζωογονήσει την Δημοκρατική Προοδευτική Παράταξη και να διεκδικήσει με αξιώσεις την πολιτική ηγεμονία στο μεσαίο χώρο, κυρίως στον κρίσιμο χώρο της Κεντροαριστεράς.
Είναι, βέβαια, χαρακτηριστικό ότι πρόσφατη δημοσκόπηση έφερε το 60% των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ να μην επηρεάζεται κατά κεραία από τα νέα αίσχη που έγιναν στη Βουλή, την εβδομάδα της ντροπής και του απόλυτου εξευτελισμού του ΣΥΡΙΖΑ με το όργιο της ρουσφετολογίας, νεποτισμού και τις άλλες αθλιότητες παραμονές εκλογές. Το γεγονός δεν εκπλήσσει. Πρόκειται για συνέπειες του αξιακού και ιδεολογικού κενοταφίου που χαρακτηρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ. Με τη γνωστή οίηση ο κ. Τσίπρας υβρίζει εκ νέου τον κεντρικό τραπεζίτη. Ο μαρξιστής υπουργός μας των Οικονομικών καταφεύγει στον αναίσχυντο λαϊκισμό, στερούμενος επιχειρημάτων. Κρίμα. Ψέγει, προσβάλλει και προκαλεί προς πάσα κατεύθυνση, όπως μεταξύ άλλων, τον καταξιωμένο και έγκριτο συνάδελφό του καθηγητή Πάνο Τσακλόγλου.
Τώρα, προέχει η συντριπτική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ και στην εθνική κάλπη. Η οποία πρέπει απαραιτήτως να συνοδεύεται από την προοπτική μιας άλλης, διαφορετικής Ελλάδας που αξίζει στους πολίτες της. Γι αυτό, χρειάζεται να επικεντρώσουμε συνάμα την προσοχή μας στις προσδοκίες της επόμενης ημέρας και τις ρεαλιστικές δυνατότητες.