Με την αποπομπή στην ουσία του κ. Ε. Βενιζέλου η κα Γεννηματά υπέγραψε συνειδητά την περιθωριοποίησή του ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής, ως ουρά, «παράγκα» του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν πρόκειται περί αυτοχειρίας αλλά για έγκλημα εκ προμελέτης, με εμφανή προσωπικά στοιχεία.
Ο προφανής στόχος αποκλεισμού του από την επόμενη Βουλή έχει όλα τα χαρακτηριστικά μιας κίνησης με ευρύτερους πολιτικούς στόχους. Θα μάθουμε ίσως εν καιρώ το πώς και το γιατί. Μικρό χωριό η Αθήνα. Διότι, οι επίσημες εξηγήσεις απλώς δεν πείθουν παρά μόνο τους αφελείς. Κι είναι επιεικώς γελοίες. Οi πολιτικές συνέπειες είναι ευρύτερες.
Η Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ δεν είχε την στοιχειώδη ευγένεια να παραβρεθεί, πλην μιας περίπτωσης, στην αποχαιρετιστήρια ομιλία του πρώην αρχηγού της την περασμένη Πέμπτη στη Βουλή. Χωρίς υπερβολή η επόμενη Βουλή θα είναι πολύ πιο φτωχή χωρίς τον κ. Βενιζέλο.
Στον κ. Βενιζέλο δικαίως προσφέρθηκαν αφειδώς δημόσια εγκώμια. Δεν χρειάζεται περισσότερα. Πλεονάζουν. Η ολοκληρωμένη αποτίμηση της πολιτικής του παρουσίας και ο έπαινος του Δήμου συνήθως αργούν και δεν είναι της ώρας, εφόσον παραμένει ακόμα μάχιμος. Γι αυτό είναι πρόωρο να εκφωνούν ορισμένοι χαιρέκακα την πολιτική του νεκρολογία. Η δρυς δεν έχει ακόμα πέσει για να ξυλεύονται.
Το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛ προσέφερε αυτοβούλως την κεφαλήν του κ. Βενιζέλου επί πίνακι που επιμόνως ζητούσε ο ΣΥΡΙΖΑ για να δημιουργηθεί κάποια κίβδηλη «Προοδευτική Συμμαχία» υπό την ηγεσία πρώην Κνιτών. Οι ίδιοι παρότρυναν προ καιρού τους Γερμανούς Σοσιαλδημοκράτες να συμμετάσχουν σε κυβέρνηση συνασπισμού με την κα Μέρκελ. Παρόμοιο εγχείρημα εδώ θεωρήθηκε και θεωρείται έγκλημα καθοσιώσεως. Υπονομεύεται, έτσι, εκ των προτέρων η ισορροπία του πολιτικού συστήματος και οι προοπτικές πολιτικής σταθερότητας και προοδευτικής διακυβέρνησης στηριγμένη σε δυνάμεις ικανές να βγάλουν τη χώρα από τη μιζέρια, τη στασιμότητα, το τέλμα και την παρακμή της όπου εντελώς αχρείαστα την οδήγησαν οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ με ανυπολόγιστο οικονομικό, πολιτικό, θεσμικό και ηθικό κόστος. Πλήρης ιδεολογική και πολιτική απογύμνωση. Τέλειος εξευτελισμός. Δυνάμεις ικανές να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά την απειλή που εκπροσωπεί ο ΣΥΡΙΖΑ για την φιλελεύθερη δημοκρατία και τους θεσμούς της. Για ένα νέο ύφος και κυρίως ήθος και πολιτικό πολιτισμό που χρειάζεται η χώρα. Για να γυρίσει σελίδα μετά την καταστροφική λαίλαπα του αριστεροδεξιού εθνολαϊκισμού και την κατάπτωση της πολιτικής απάτης. Για μια νέα ελπιδοφόρα πορεία.
Οι κάλπες στις 7 Ιουλίου θα στείλουν, βέβαια, τον τελικό πολιτικό λογαριασμό στο ΚΙΝ.ΑΛ. Οι πρώτες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η εξόντωση του βενιζελικού δαίμονος δεν οδηγεί αυτόματα σε αθρόο επαναπατρισμό των πρώην ψηφοφόρων του που έχουν μαζικά μετοικήσει στον ΣΥΡΙΖΑ. Χρειάζεται άραγε η θυσία κάποιας «Ιφιγένειας» για να πνεύσουν ούριοι άνεμοι; Παραμύθια για μικρά παιδιά.
Το «φάντασμα» του κ. Βενιζέλου θα πλανάται πάνω από το ΚΙΝ.ΑΛ όχι μόνο μέχρι τις κάλπες αλλά και πολύ πέραν αυτών. Σε περίπτωση εκλογικής στασιμότητας ή υποχώρησης σε σχέση με το ποσοστό της πρόσφατης Ευρωκάλπης τα μαχαίρια που θα βγουν για την ηγεσία του κόμματος θα είναι πολύ κοφτερά. Η ενότητά του θα δοκιμαστεί. Απλώς, λόγω εκλογικής περιόδου, τα προβλήματα συγκαλύπτονται.
Το βέβαιο είναι ότι το ΚΙΝ.ΑΛ θα απομακρύνει μια σημαντική μερίδα ψηφοφόρων, αποτελούμενη από ένα ευρύτερο κεντροαριστερό δυναμικό στους τομείς της διανόησης και επιστήμης, που πάντα αποτελούσε το επίζηλο και δυνατό της χαρτί. Κι αυτό καμιά εκλογική επίδοση του ΚΙΝ.ΑΛ δεν μπορεί να αντισταθμίσει ή να αντικαταστήσει. Εδώ το τίμημα θα είναι βαρύτατο.