Στο 2ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ τον Οκτώβριο του 2016 οι 3.000 περίπου σύνεδροι δεν αισθάνθηκαν μόνο ρίγη συγκίνησης να διαπερνούν την σπονδυλική τους στήλη με το Bella Ciao κι άλλα επαναστατικά άσματα ωθώντας το καραβάνι στον ιστορικό του προορισμό αλλά ρίγησαν εξίσου και με τον χαιρετισμό του ακροδεξιού κυβερνητικού εταίρου. Ο κ. Καμμένος χωρίς γραβάτα και μ’ ένα κόκκινο λουλούδι στο πέτο, όπως ακριβώς απαιτείται από τους επαναστάτες του 3ου επονείδιστου Μνημονίου, απέσπασε τα ενθουσιώδη χειροκροτήματα των συνέδρων όταν τους προσφώνησε με το οικείο «συντρόφισσες και σύντροφοι» και τους υπέμνησε ότι «μαζί φτιάξαμε το νέον Γοργοπόταμο». Miserabile visu. Οικτρόν ειδείν.
Σήμερα, οι ίδιοι ενθουσιώδεις υμνητές του, που για να απαλύνουν τις ένοχες αριστερές συνειδήσεις των οπαδών τους είχαν βαπτίσει το κόμμα των ΑΝΕΛ «κεντροδεξιό», αιφνιδίως και μαζικώς ανακάλυψαν ότι ο σ. Πάνος «βλάπτει την κυβέρνηση και τη χώρα». Τα φιλικά προς τον ΣΥΡΙΖΑ ΜΜΕ κι όλες οι πτέρυγες του κόμματος ανεξαιρέτως όχι μόνο τον αποδοκιμάζουν και τον επικρίνουν αλλά προσπαθούν να καλλιεργήσουν την κίβδηλη εντύπωση ότι η συγκυβέρνηση ήταν προϊόν ανάγκης, συνθηκών, τακτικής. Επομένως, ο αποχωρισμός επίκειται ή έχει ως ακραίο ορίζοντα τις εκλογές. Καιρός είναι τώρα να μαζευτούν οι απανταχού «αντιδεξιοί» για να συγκροτηθεί το «προοδευτικό μέτωπο», υπό την ηγεμονία φυσικά του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν χάλασε ο κόσμος για 4 χρόνια συγκυβέρνησης με τη δεξιά και ανήκεστης βλάβης της χώρας και της κοινωνίας. Ο γέγονε γέγονε!
Αποσιωπάται, βέβαια, το γεγονός ότι η επιλογή συγκυβερνήτη αποτέλεσε στρατηγική επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ και για την περίοδο της αντι-μνημονιακής απάτης και για την περίοδο της εφαρμογής του επαχθούς 3ου Μνημονίου. Συνυπέγραψαν φαρδιά-πλατιά και με πόνο ψυχής τον «εκβιασμό», το «πραξικόπημα» των ανάλγητων εταίρων μας, σχεδόν με γοερούς θρήνους. Αλλά, σήμερα, ω του θαύματος, επαίρονται διότι ο «εκβιασμός» αυτός επέτυχε και οδήγησε στην «καθαρή» έξοδο από το δικό τους Μνημόνιο. Και πανηγύρισαν με γραβάτες και φιέστες. Αλλά, δεν πρόλαβαν να το απολαύσουν υπό την μακάβρια σκιά των νεκρών στο ΜΑΤΙ. Για την τραγωδία νίπτουν τας χείρας τους ως Πόντιοι Πιλάτοι.
Το νέο αφήγημα της ηγετικής κυβερνητικής και κομματικής ομάδας περί «προοδευτικού μετώπου», με άφεση αμαρτιών στο αμαρτωλό παρελθόν της συγκυβέρνησης, κατέρρευσε ως χάρτινος πύργος όταν ο Π/Θ πήρε στο Υπουργικό Συμβούλιο της περασμέμνης Τρίτης το μέρος του κ. Καμμένου κι όχι του ΥΠΕΞ κ. Κοτζιά, ο οποίος οδηγήθηκε την επομένη, μένοντας πολιτικά ακάλυπτος, σε παραίτηση.
Πολιτικοί σχολιαστές όψιμα ανακάλυψαν ότι ο κ. Τσίπρας είναι όμηρος του κ. Καμμένου,. Πάντα ήταν από τη στιγμή που τον επέλεξε ως κυβερνητικό εταίρο για να μοιραστούν τη λεία της εξουσίας. Άλλωστε, η κοινή τους δήθεν «αντισυστημική» πολιτική καταγωγή και η κοινή λαϊκιστική ιδεολογία εξυπηρέτησαν απόλυτα τους πολιτικούς τους στόχους χωρίς περιττές τριβές. Όποτε υπήρξαν πάντα κατέληγαν υπέρ του κ. Καμμένου εφόσον ο φανερός πόθος της νομενκλατούρας του ΣΥΡΙΖΑ για παραμονή στην εξουσία με κάθε τρόπο και κάθε μέσο υπερίσχυε πάντα κάθε ηθικού ενδοιασμού, φραγμού ή πολιτικής αξιοπρέπειας. Έτσι, ποτέ δεν υπήρξε κάποιο απαραβίαστο όριο, κάποια «κόκκινη γραμμή» στις μεταξύ των σχέσεις. Οπότε, ο εξευτελισμός της συριζαίικης αριστεράς κατέστη τέλειος.
Η ανίσχυρη εσωκομματική αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ, που επί τόσα χρόνια συμμετείχε στο μοίρασμα της εξουσίας και σιωπούσε, ματαίως προσπαθεί τώρα να επαναφέρει τον κ. Καμμένο στην τάξη και το κόμμα στην αρχέγονη, αφετηριακή αριστερή του πορεία. Δεν έχει αντιληφθεί ότι ο κύβος για την ηγετική κομματική και κυβερνητική ομάδα έχει προ πολλού ριφθεί. Ουδόλως ενδιαφέρεται για τη σωτηρία κάποιας αριστερής ψυχής, όπως ενδεχομένως η παλαιά φρουρά του κόμματος, που κατά τα κομμουνιστικά ειωθότα δεν αποκλείεται κάποια στιγμή να κάνει και κάποια «αυτοκριτική». Πρώτιστο μέλημα του ηγετικού πυρήνα είναι η συγκρότηση νέων συμμαχιών και το νέο παραμύθι περί προοδευτικού, αντιδεξιού μετώπου και κεντροαριστεράς. Κι όσοι πιστοί προσέλθετε. Οι υπόλοιποι είτε θα συμβιβαστούν μένοντας ως κάποιο «αριστερό» άλλοθι είτε θα εξοστρακιστούν εν ευθέτω χρόνο.
Η πολιτική συγκυρία εντείνει ακόμα περισσότερο το θέατρο των διαφορών μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και κ. Καμμένου, που πρέπει να φανούν «πραγματικές» ώστε το ενδεχόμενο πρόωρο διαζύγιο να μπορεί να δικαιολογηθεί στα αντίστοιχα εκλογικά ακροατήρια. Ο μεν κ. Καμμένος, ενώπιον εκλογικού αφανισμού, επέλεξε τη Συμφωνία των Πρεσπών ως σημαία διαφοροποίησης, ο δε Π/Θ ανακάλυψε την «προοδευτικότητα» συγκατοικώντας με την ακροδεξιά. Από την άλλη πλευρά ο Π/Θ είναι υποχρεωμένος να τηρήσει τις δεσμεύσεις του έναντι των συμμάχων ως προς τη Συμφωνία ων Πρεσπών, πράγμα που πρακτικά σημαίνει ότι πρέπει να έχει τα ηνία της κυβέρνησης μέχρις ότου ξεκαθαρίσει το πολιτικό τοπίο στα Σκόπια. Άλλη επιλογή εκτός από την παραίτηση δεν έχει. Γι αυτό και επιλέγει τον κ. Καμμένο. Μαζί δεν κάνουν και χώρια δεν μπορούν. Σιαμαίοι.
Αν ο κ. Τσίπρας διέθετε την πολιτική τόλμη κι ήταν βέβαιος ότι μπορεί να συγκεντρώσει μια άλλη πλειοψηφία στη Βουλή για να συνεχίσει να κυβερνά τότε δεν είχε τον παραμικρό δισταγμό να απολύσει τον Υπουργό του ή να εκδιώξει τους ΑΝΕΛ από την κυβέρνηση. Ούτε θέλει, όμως, ούτε μπορεί. Οι δε απειλές του έναντι πάσης μελλοντικής διγλωσσίας και προσωπικής στρατηγικής αποτελούν κενό γράμμα.
Ο κ. Καμμένος είναι εκείνος που θα επιλέξει εάν και πότε θα προκαλέσει την επόμενη κυβερνητική κρίση. Και τότε θα δούμε εάν ο κ. Τσίπρας έχει τα κότσια να πραγματοποιήσει τις σημερινές απειλές του, δείγμα μάλλον αδυναμίας όταν προ 24ώρου εκλιπαρούσε τους Υπουργούς του να μην τον ανατρέψουν. Τέτοια πυγμή!
Επομένως, HIC Rhodus, Hic Saltus, για να μην ξεχάσουμε και τα λατινικά μας. Eλληνιστί: Ιδού η Ρόδος, Ιδού και το Πήδημα. Όψομεν.
Γεγονός είναι ότι όχι μόνο ο κ. Καμμένος, όπως τον κατηγορούν οι κυβερνητικοί του εταίροι, αλλά η ίδια η κυβέρνηση στο σύνολό της βλάπτουν εξίσου σοβαρά την κοινωνία και τη χώρα κι όσο γρηγορότερα μας αδειάσουν τη γωνιά τόσο το καλύτερο. Για να δοκιμάσουμε μια άλλη πορεία μήπως και καταφέρουμε εμείς, οι «ή αυτοί», οι εχθροί του λαού κατά ΣΥΡΙΖΑ, να βγάλουμε τη χώρα από το τέλμα και την παρακμή της.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ως Αριστερά ήταν επόμενο να χρεοκοπήσει πολιτικά και ηθικά. Έχει και ο αναχρονισμός τα όριά του. Ως τέτοια δεν έχει πλέον κανένα ηθικό έρεισμα για να διεκδικήσει την ψήφο των πολιτών τους οποίους και συνειδητά παραπλάνησε και εξαπάτησε.
Ό, τι σπέρνεις θερίζεις. Και η ώρα του θερισμού πλησιάζει.